Αλλά τα βράδια - Τάσος Λειβαδίτης

Και να που φτάσαμε εδώ                                              Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
χωρίς αποσκευές                                                           μου' ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι                                     Φοράω το σακάκι του πατέρα
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο                κι έτσι είμαστε δύο,
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες,                        κι αν κάποτε μ' ακούσουν να γαβγίζω
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα                       ήταν για να δώσω έναν αέρα εξοχής         

Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο                                   στο δωμάτιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος                                          

                                                                                       Αλλά τα βράδια τι όμορφα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα                                            που μυρίζει η γη           
που μυρίζει η γη                                                            
                                                                                       Κάποτε θα αποδίδουμε
Βέβαια αγάπησε                                                             δικαιοσύνη
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,                                       μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
αλλά τα πουλιά                                                               σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
πετούσαν πιο πέρα                                                         παίρνει το μέρος των φτωχών     
                                                                                    
Σκληρός άκαρδος κόσμος,                                          Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα                              που μυρίζει η γη!

πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται                              
                                                                                       Δως μου το χέρι σου...
Αλλά τα βράδια τι όμορφα                                            Δως μου το χέρι σου...
που μυρίζει η γη                                                               
                                                             
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα                                   Τάσος Λειβαδίτης                         
για να πεθαίνουν κι αλλού                                                

και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα                                
 …                                                                                     
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου

ή ένα φλάουτο συνηγορεί

για όλη την ανθρωπότητα

 

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη